خروج به زمانی گفته می‌شود که یک بنیانگذار یا سرمایه‌گذار از استارتاپ خارج می‌شود و سود حاصل از تلاش یا سرمایه‌گذاری خود را نقد می‌کند. یک استراتژی خروج به صاحب کسب و کار، راهی برای کاهش یا نقد سهام خود در یک کسب و کار ایجاد می‌کند که اگر آن کسب و کار موفق باشد. در خروج کارآفرین سود قابل توجهی به دست می‌آورد و اگر کسب و کار موفق نباشد، استراتژی خروج (یا “برنامه خروج”) به کارآفرین این امکان را می‌دهد تا ضرر و زیان خود را محدود کند. استراتژی خروج ممکن است توسط یک سرمایه‌گذار مانند سرمایه‌گذار خطرپذیر به منظور برنامه‌ریزی برای نقد سرمایه‌گذاری‌اش استفاده شود. سرمایه‌گذاران بالقوه علاقه دارند که برنامه‌های بلند مدت و خروج شما را بدانند.
استراتژی‌های خروج کسب و کار نباید با استراتژی‌های خروج تجاری که در بازارهای اوراق بهادار استفاده می‌شود اشتباه گرفته شود.
به صورت ایده‌آل، یک کارآفرین، پیش از آغاز کسب و کار خود یک استراتژی خروج خود ایجاد می‌کند. انتخاب برنامه خروج می‌تواند بر روی تصمیمات توسعه کسب و کار تاثیرگذار باشد. انواع متداول استراتژی‌های خروج عبارتند از: ارائه ابتدایی عمومی یا IPO و یا M&A اتفاق می‌افتد.
