چگونه صادرات کنیم؟
ورود به بازارهای خارجی و جهانی از مهمترین راههای گسترش و توسعه کسبوکار است. قبل از ورود به بازار بینالملل موارد و نکاتی هستند که باید در پیش گرفته شوند تا توسعه کسبوکار به خارج از مرزها موفق باشد. چگونه صادرات کنیم؟ این سوالی است که همهی صاحبان استارتاپها به دنبال جوابی برای آن هستند. مجموعه این سوالات و چالشها حاکی از اهمیت این مسئله است که بدون مطالعه نمیتوان به این عرصه ورود پیدا کرد. بسیاری از افراد که با صادرات آشنا نیستند، مراحل صادرات را بسیار ساده تلقی میکنند، در حالی که صادرات یک فرآیند گسترده و چند مرحلهای است که رعایت هر یک از مراحل، لازمهی موفقیت در این بازار بینالمللی است.
شناسایی 3 عامل مهم قبل از ورود به بازار بینالملل
قبل از ورود به بازار بینالملل لازم است انگیزه، اهداف و تصمیماتی که در آینده دارید را مشخص کنید. آیا استراتژیهای شما در کسبوکارتان پتانسیل ورود به بازار بین الملل را دارد یا خیر؟ مسلماً برای شروع بازاریابی و انجام عملیات بازرگانی در بازارهای خارجی، ابتدا باید تجزیه و تحلیل دقیقی در مورد تمامی ابعاد انجام شود. برای انجام مطالعه، دادههای اطلاعاتی ویژهای باید مورد استفاده قرار گیرند.
1.فرهنگ
از میان عوامل تاثیرگذار، عامل فرهنگی تأثیر عمیقی بر رفتار مصرفکننده دارد. در اینجا، فرهنگ مجموع صفات رفتاری – اکتسابی است که اعضای جامعه از خود نشان میدهند و در آن سهیم هستند. خصوصیات فرهنگی جامعه و رفتار مصرفکنندگان، عبارتند از سطح زندگی و الگوهای مصرفی جامعه، نیازها، آداب و رسوم، اعتقادات، ارزشهای اجتماعی و فرهنگی، برنامههای تبلیغات بازرگانی و نظر مصرفکنندگان در مورد آنها، رفتار گروههای مختلف جامعه و رفتار آنها در مورد کالاهای خارجی.
2.محیط سیاسی و داخلی
در عصر حاضر، با توجه به دخالتهای دولتها و وضع محدودیتها و ممنوعیتها، قوانین و مقررات در امور بازاریابی صادرات و واردات تأثیر بسزایی دارند؛ لذا بررسی محیط سیاسی و حقوقی، از اهمیت خاصی برخوردار است. دولتها نه تنها فعالیتهای بازرگانی را تنظیم میکنند بلکه انگیزه لازم را برای بازرگانی به وجود میآورند.
3.شرایط اقتصادی
بررسی سیستمها و سیاست های پولی، مالی و بازرگانی بازارهای خارجی هدف، باید مورد توجه مدیران بازاریابی قرار گیرد. به طور کلی، مدیریت بازاریابی میبایستی اطلاعات لازم در مورد وضعیت اقتصادی بازار خارجی مورد نظر را جمعآوری کرده و مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد.
دانستن اینکه بازار خارجی مورد نظر در کدام مرحله از توسعه اقتصادی است، به مدیریت بازار کمک میکند تا در مورد نوع و میزان تقاضا و سیستم بازاریابی آن کشور شناخت بهتری داشته باشد. این مراحل اقتصادی عبارت است از اقتصاد معیشتی (کشاورزی)، ماقبل صنعتی، تولید و صنایع اولیه، تولید کالاهای مصرفی و نیمه بادوام، تولید کالاهای سرمایهای و بادوام و صادرات کالاهای تولیدی هستند. وقتی شرکتی به طور قطع تصمیم میگیرد وارد بازار خارجی شود، مجبور است به طور جدی و مؤثر خود را متعهد به ارائه پیوسته کالا و خدمات بداند. در غیر این صورت، مشتریان منابع دیگر را جستوجو خواهند کرد. در نهایت با توجه به منابع شرکت، میزان تجربه بینالمللی و تحلیل هزینه-فرصت شرکتها میتوانند خود را برای ورود به بازار بینالمللی آماده کنند.
5 راه برای ورود به بازار بینالملل
1. صادرات مستقیم (Direct Exporting)
فروش مستقیم محصولات بدون واسطه در بازار هدف را صادرات مستقیم گویند. برخی از شرکت های بزرگ میتوانند افرادی را برای عرضه و توزیع در بازار استخدام کرده ولی باید در نظر داشت که از افراد مجرب و مناسب برای اینکار استفاده کرد؛ چون، این افراد با مشتریان ارتباط داشته و نماینده و چهره شرکت به حساب میآیند.
2. خرید امتیاز(Franchising)
خرید امتیاز شرکتهای بزرگ یکی دیگر از روشهای راه اندازی کسبوکار در کشورهای خارجی میباشد که این امکان را برای صاحبین کسبوکار ایجاد میکند تا محصولات شرکت مادر را در جای دیگر بفروشند. مک دونالد یکی از بارزترین مثالها در این امر میباشد.
3. سرمایه گذاری مشترک (Joint ventures)
در این شیوه ورود به بازار بینالملل دو یا چند شرکت برای راهاندازی یک شرکت جدید و واحد برای انجام کسبوکار مشترک توافق کرده، تمامی سودها و زیانها در این نوع کسبوکار بین طرفین نیز طبق توافقات انجام شده صورت میگیرد.
4. تولید تحت لیسانس (Licensing)
یکی از روشهای کم ریسک در تجارت، گرفتن حق تولید و یا استفاده از نام و یا روشهای تولید یک شرکت به صورت قانونی در طی قراردادی به شرکتی دیگر برای تولید و یا ارائه خدمات مشابه در کشوری دیگر داده میشود، گفته میشود.
5. سرمایه گذاری در مناطق محروم(Greenfield Investment)
یکی از دشوارترین کارها در زمینه تجارت بین المللی سرمایهگذاری در مناطق محروم است. که سرمایهگذار بایستی خود زمین و وسایل را فراهم کند و پروژه خود را طبق قوانین و قراردادهای بسته شده به سرانجام برساند. با توجه به قوانین کشورها، سرمایهگذار باید تمام هزینهها و چالشهای مورد نظر در کار را به دوش بکشد و وظیفه واردات فناوری و فنآموزی و استفاده از کارگران و مهندسین مجرب را به عهده دارد.